zondag 13 april 2014


Op dit moment zijn de onderhandelingen om tot overeenstemming voor een nieuwe cao in de transportsector te komen volledig vastgelopen. Dit is erg jammer, temeer omdat er op dit moment sociale zaken in de sector spelen waarbij eensgezindheid tussen werknemers- en werkgeverpartijen meer dan ooit gewenst is om deze kwesties op te lossen. Het begon met een voorstel van werknemerspartijen om “slechts” de lonen met 3% te verhogen voor één jaar en de vrijwillige tijd-voor-tijd regeling op te heffen. Verder niets. Er was niet te tornen aan de algemeen ingezette 3% looneis. Werkgevers in de sector hebben echter moeite om na vijf jaar diepe crisis het hoofd boven water te houden. Massaal is er ingeteerd op het eigen vermogen en de continuïteit van veel bedrijven loopt ernstig gevaar. Veel gerenommeerde transportbedrijven zijn al omgevallen en hebben werknemers berooid achtergelaten. De verleiding bij werkgevers is daarom groot om met goedkopere arbeidskrachten te gaan werken, dit doet zich vooral voor in het internationale wegvervoer. Cijfers tonen aan dat het internationale wegvervoer door Nederlandse bedrijven op Europees niveau tot 1% is gereduceerd. Internationaal opererende bedrijven vanuit NL zijn door de hogere loonkosten weggesaneerd uit het grensoverschrijdende wegvervoer. Een voorlopig niet te herstellen gegeven dat zal moeten worden geaccepteerd. 1-0 voor (voormalig) Oost Europa in het wegvervoer. Dit is het gevolg van de open grenzen en uitbreiding van de EU.  Veel werkgevers hebben hierop geanticipeerd door een vestiging te openen in het buitenland. Niet omdat ze dit zo graag willen, maar slechts omdat dit de enige overlevingskans voor het bedrijf is. Als werkgever snap ik dat volkomen en daar is ook niets mis mee. Ook werkgevers zijn gebaat bij het in stand houden van het bedrijf, er is immers helemaal niets om op terug te vallen wanneer het mis gaat. Dat veel Nederlandse transportbedrijven nu massaal aan het “uitvlaggen” zijn is dus het logische gevolg van het ingezette en tevens democratisch besloten beleid van de EU. Nationaal opererende transportbedrijven zijn allang blij dat hun internationale collega’s zich verplaatsen naar andere landen. Stel je voor wat een concurrentie chaos het zou worden als deze vervoerders zich zouden mengen in het nationale vervoer.  Wat mij betreft focussen we ons als partijen in ons kleine kikkerlandje vanaf vandaag op de nationale distributie bedrijven en hun medewerkers.  Immers 85% van het vervoer vindt plaats binnen een straal van 300 km rondom de vestigingsplaats van het bedrijf. Dit vervoer moet op een eerlijk speelveld plaatsvinden. Bedrijven die in dit segment op arbeidsvoorwaarden concurreren, moeten hard worden aangepakt om de sector gezond te houden. Tevens zullen de nationale transportbedrijven zich moeten inspannen om de voormalig internationale chauffeur een plek te bieden, de voormalig internationaal chauffeur zal zich moeten schikken in zijn lot door gemotiveerd aan de slag te gaan in een nieuwe werkomgeving die anders zal zijn dan voorheen. In het binnenlands vervoer wordt hard gewerkt, is meer stress en zijn het vaak lange dagen. Door nu veel negatieve aandacht te schenken aan het opdrogende internationale wegvervoer met Nederlandse chauffeurs bij de totstandkoming van een nieuwe cao bgv is niemand gebaat en verhit de gemoederen onnodig. Door de perikelen rondom het fenomeen “uitvlaggen” hebben werknemerspartijen zich opgesplitst in meerdere belangenverenigingen en actiegroepen waarvan niemand kan doorgronden hoe groot deze nu werkelijk zijn. Echter de (social)media is gewillig en vreet uit de hand van de conflicterende partijen waarbij de focus wordt verlegt van constructief naar objectief.  De vakorganisaties FNV en CNV zijn de gebeten hond en wordt verweten met werkgevers mee te heulen en  niet (meer) voor de belangen van de chauffeurs op te komen. Als reactie komen FNV en CNV nu met een hoge looneis op het verkeerde moment om te redden wat er te redden valt en om draagvlak bij de leden te gelde te maken. Dit terwijl beide organisaties dit looneis instrument absoluut niet nodig hebben om hun bestaansrecht te waarborgen. Beide doen ze wat ze kunnen om het nationale speelveld eerlijk te houden echter verliezen begrijpelijkerwijs de grip op het internationale vervoer. De verwijten op basis van het internationale vervoer aan het adres van FNV en CNV zijn wat mij betreft dan ook volledig ongegrond en als je er goed over nadenkt zelfs absurd. Neemt niet weg dat de overige belangenverenigingen en actiegroepen ook goede actiepunten hebben waar het wegvervoer bij gebaat is. Wat is er dan nu nodig om tot herstel van de verhoudingen en een professionele transportsector te komen? Ten eerste een sterke werknemers- en werkgeversorganisatie. Zonder sterke partijen die gefundeerd en op inhoud met elkaar discussiëren, komen we nergens en raakt de sector “van God en gebod los” met alle gevolgen van dien. We zullen aan werknemerszijde de focus moeten verleggen van versnippering naar hereniging en herijking van de belangen en tevens van de financiering daarvan. Aan werkgeverzijde zullen we het belang van een goed georganiseerde werknemerspartij bij onze werknemers onder de aandacht moeten brengen en misschien zelfs wel moeten faciliteren. Zelf doe ik dat al jaren, de contributie voor het lidmaatschap wordt binnen ons bedrijf via het bruto loon verrekend.  Ons bedrijf heeft een goede band met FNV en CNV omdat er constructief wordt samengewerkt op bepaalde punten en we ons aan de geldende wet- en regelgeving houden en de cao naleven. We zien deze partijen niet als last maar als voorwaarde om democratische arbeidsverhoudingen te brengen en te houden daar waar ze horen. Werkgevers die dit vreemd vinden zouden eens bij zichzelf te rade moeten gaan. Werkgevers zouden daarnaast allemaal lid moeten zijn van TLN. Werkgevers en werknemers die serieus en professioneel met hun vak bezig zijn zien het belang van het lidmaatschap in en weten wat HUN vereniging voor hen doet. In de collectiviteit kan het niet anders dan dat je ook lidmaatschapsgeld betaald voor zaken die voor het individu niet interessant zijn. Nu de cao onderhandelingen zijn vastgelopen, de gemoederen tot het kookpunt zijn verhit wordt als paardenmiddel de SOOB cao ter discussie gesteld. Met deze onnavolgbare actie van werknemerspartijen staat binnenkort de hele sector o.a. qua opleiden en naleving arbeidsvoorwaarden op de kop. Ik ben daar enorm boos over. Oké, over de SOOB valt wel wat negatiefs te vertellen, er zijn foutjes gemaakt de afgelopen jaren. Werkgevers en werknemers waren daar overigens zelf beide bij. Als TLN lid heb ik binnen TLN besturen o.a. vaak gewezen op de in mijn ogen verkeerde werkwijze bij het opleiden via VTL en het onbereikbare en niet transparante bestuur. Veel collega’s van mij deden hetzelfde. VTL is onlangs geheel gereorganiseerd en is geworden tot een fantastische vereniging waar men gemotiveerd en professioneel met voorlichting, opleiden en instroom bezig is binnen het vastgestelde SOOB budget. Als ondernemer heb je dus wel degelijk invloed op het reilen en zeilen binnen een vereniging, mits je de moeite neemt je te verdiepen en zo mogelijk een actieve bijdrage te leveren in bestuur of organisatie. Weten waar het over gaat is iets anders dan afzijdig roeptoeteren en reageren op incidenten. Juist de roeptoeteraars en incidenten spelen ons nu parten en dat is een kwalijke zaak. Temeer omdat de verbindende schakel tussen werknemer en werkgever, de SOOB cao, nu als breekijzer wordt gebruikt. Daar waar juist de sector verbindend zou moeten zijn wordt de handdoek eenzijdig in de ring gegooid. Dit kan een hele dure fout zijn die we zo snel mogelijk samen moeten herstellen. Binnen SOOB betalen ook niet leden van werknemer- en werkgeverorganisaties contributie en zijn daarmee part of the deal in de collectieve belangen behartiging binnen de sector. Welke collectieve belangen dit zijn zullen we gezamenlijk moeten vaststellen. Welk budget hiervoor moet worden vrijgemaakt eveneens. Waar liggen de belangen? Ten eerste het bevorderen van een representatieve achterban aan beide zijden want daar begint het mee. Daarnaast op alle niveaus een eerlijk en sociaal nationaal speelveld creëren met intensieve controle op naleving en harde sancties op overtreding daarvan. Zorgen voor markconforme salarissen waarvoor werknemers graag in de sector aan de slag willen. Last but not least jonge enthousiaste mensen de kans geven op instroom in onze mooie sector en instroom van werkzoekende chauffeurs bevorderen. Kun je als ondernemer tegelijkertijd fan zijn of worden van FNV, CNV en TLN? Ja, dat kan wanneer je jezelf daarbij wegcijfert en gaat voor het collectieve belang van een gezonde sector en een eerlijke en sociale werkomgeving. Als we samen alleen maar blijven strijden tegen “uitvlaggen” en blijven rondstruinen op volle parkeerplaatsen met witte kentekens blijven we een onhaalbaar doel nastreven waarbij we de EU uitbreidingen zullen moeten terugdraaien. Snel vergeten volgens mij, te laat, niet haalbaar en nu alleen maar tegen wil en dank te accepteren. Laten we elkaar opzoeken waar de invloed wel is uit te oefenen en dat is het “nationale” transport. Volgens mij liggen daar de belangen van een ieder op hetzelfde niveau. We hebben de beste chauffeurs, legio goedwillende en binnen TLN goed georganiseerde bedrijven en een goed georganiseerde vakorganisatie en dat alles komt samen in de SOOB cao. Laten we deze kans benutten om samen sterker te worden in plaats van elkaar te verzwakken met wedstrijdjes ver plassen met forse tegenwind vanuit de EU. Door nu de handen ineen te slaan, over de eigen schaduw heen te springen en samen constructief te werken aan continuïteit van een onmisbare sector creëren we kansen om samen te verdienen wat we waard zijn. Door nu goed te professionaliseren en samen te werken aan een sterk imago worden we een door opdrachtgevers en maatschappij gewaardeerde sector. Door over elkaar heen rollebollende partijen worden we blijvend geassocieerd met cowboys en indianen die voortdurend op de barricades staan maar geen meter verder komen. Not done in een democratische poldermaatschappij. Hierdoor worden we ondanks alle goedbedoelde en versnipperde initiatieven verfoeid door de burger en de politiek. Door juist nu naast, voor en achter elkaar te staan worden gezamenlijke inspanningen om één doel, een sociaal logistiek speelveld, te bereiken op middellange termijn voldoende uitbetaald voor alle partijen en daar worden we allemaal sterker van. Ik pak de handschoen graag op en haal de knuppel weer uit het hoenderhok, niet omdat ik zo goed ben, maar omdat ik bereid ben over mijn eigen schaduw heen te springen en transparante collectiviteit bij mij de boventoon voert, omdat ik denk dat dit goed is voor de transportbedrijven in de Nederland en de werknemers en hun vakorganisaties. Ik vraag daarom aan besturen van alle betrokken partijen die zich in bovenstaande min of meer herkennen om samen een kop koffie te drinken en een respectvol gesprek aan te gaan bij Frans op de Bult in Deurningen (ov). Niet om te praten over de inhoud van de cao onderhandelingen maar inhoudelijk en realistisch over een gezonde toekomst voor de sector transport en logistiek in Nederland en hoe we dat varkentje samen gaan wassen. Die uitdaging ga ik graag en met enthousiasme aan. De SOOB cao moet om dit te bereiken blijven bestaan en daar zullen we omwille van het in stand houden van de collectiviteit in transportland Nederland op zeer korte termijn samen vorm en inhoud aan moeten geven. Reacties via twitteraccount: @hgbrink

Geen opmerkingen:

Een reactie posten